بررسی و تبیین فعالیت های پایداری در بین ذرت کاران استان خوزستان

مقاله حاضر با هدف شناخت فعالیت های پایداری و معرفی عوامل مؤثر بر رفتارهای پایداری کشاورزان انجام شده است. پژوهش با استفاده از روش پیمایش (توصیفی) در بین ذرت کاران استان خوزستان انجام شد و از بین 9750 نفر کشاورز ذرت کار (9750n=) با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده، تعداد 370 نفر کشاورز ذرت کار (370n=) به طور تصادفی انتخاب شدند. روایی پرسشنامه با دریافت نظر استادان دانشگاه و کارشناسان مورد بررسی قرار گرفت و میزان ضریب آلفای کرونباخ برای تعیین پایایی پرسشنامه، 75/0 بدست آمد. بر اساس نتایج، اکثریت کشاورزان از تناوب زراعی و کودهای ریزمغذی برای حاصلخیزی مزرعه خود استفاده می کردند. استفاده از کودهای سبز، کودهای حیوانی، استفاده از لگومها در تناوب با ذرت و بکارگیری روش های تلفیقی برای مبارزه با علف های هرز کم بود. همچنین نتایج نشان داد که سطح سواد، میزان استفاده از کانال های ارتباطی، میزان تماس با مراکز ترویجی و میزان عملکرد با انجام فعالیت های پایداری رابطه مثبت و معنی داری داشتند. متغیرهای سن، تعداد فرزندان، مقدار آفت کش مصرفی و نوع مالکیت کشاورز رابطه منفی و معنی داری با انجام فعالیت های پایداری داشتند. نتایج تحلیل رگرسیون چندمتغیره نشان داد که متغیرهای میزان استفاده از آفت کش ها، میزان تماس با مراکز ترویجی، میزان استفاده از کودهای حیوانی و میزان عملکرد ذرت 28 درصد از تغییرات فعالیت های پایداری را تبیین می کنند. در نهایت، مقاله پیشنهادهایی برای بهبود فعالیت های پایداری در بین کشاورزان ارایه می دهد.